ΚΤΗΝΙΑΤΡΕΙΟ Φ.Ε.Π.

FEP Vet Center

 Πρόκειται για ένα συχνό νόσημα, το οποίο συναντάμε τόσο σε οικόσιτες όσο και αδέσποτες γάτες.

•  Οφείλεται σε ιό που προσβάλλει το λεμφικό σύστημα και εκδηλώνεται με ποικίλα συμπτώματα κυρίως αναιμία, λήθαργο, αυξημένη συχνότητα εκδήλωσης λοιμώξεων μη ανταποκρινόμενες επαρκώς στη χορήγηση αντιβιωτικών. Επίσης σε αρκετές περιπτώσεις ευθύνεται για την πρόκληση νεοπλασιών όπως το λέμφωμα.

 Η νόσος εκδηλώνεται σε ζώα άνω των 16 εβδομάδων, ηλικία που συνίσταται αιματολογικός έλεγχος για τη διάγνωση της. Δεν λείπουν βέβαια και οι περιπτώσεις ασυμπτωματικών φορέων για χρόνια.
 Η μετάδοση πραγματοποιείται πρωτίστως μέσω των εκκρίσεων (σάλιο, ούρα, σταγονίδια ανώτερου αναπνευστικού) αλλά και από τη μητέρα στο έμβρυο.

•  Δεν υπάρχει φαρμακευτική αγωγή που να καταπολεμά τον ιό και να θεραπεύει τα νοσουντα ζωα. Ουσιαστικά περιοριζόμαστε σε μέτρα διαχείρισης των συμπτωμάτων ανάλογα με τη σοβαρότητα τους, στοχεύοντας στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος. Επομένως η πρόληψη διαδραματίζει κυρίαρχο ρόλο! Σε περιπτώσεις πληθυσμού γατών που συμβιώνουν απαιτείται επιμελής καθαρισμός των σκευών χορήγησης τροφής και νερού. Αποτρεπτικά λειτουργεί και η στείρωση, καθώς με αυτό τον τρόπο δεν έχουμε ενδομητριαία μόλυνση.

 Τέλος, ισχυρή προστασία παρέχεται και με χορήγηση εμβολίου εφόσον το ζώο δεν είναι φορέας της νόσου. O εμβολιασμός ξεκινάει μεταξύ 8-16 εβδομάδων ανάλογα με το εμπορικό σκεύασμα και την πιθανότητα το γατάκι να προέρχεται από μητέρα φορέα. Αρχικά γίνονται δυο με τρεις εμβολιασμοί σε μεσοδιάστημα ενός μήνα, έπειτα ένας ετήσιος αναμνηστικός και ακολουθεί επανάληψη ανά τρία έτη.

•  Συμπερασματικά ως νόσημα δεν πρέπει να το παραβλέπουμε και να στοχεύουμε στην όσο το δυνατό γίνεται βέλτιστη πρόληψη.

*Κωστής Κοσένας, Κτηνιατρος ΑΠΘ/DVM, επιστημονικός υπεύθυνος Kτηνιατρείου Φ.Ε.Π.

1. 📌Πώς εκδηλώνεται η νόσος;

Τα συμπτώματα της λεϊσμανίωσης του σκύλου (καλαζάρ) δεν είναι πάντα εμφανή, αλλά τα πιο συχνά προειδοποιητικά σημάδια είναι ο πυρετός, η απώλεια τριχώματος (ειδικότερα γύρω από τα μάτια), απώλεια βάρους, διογκωμένοι λεμφαδένες, δερματικές αλλοιώσεις και προβλήματα με τα νύχια.Τα εσωτερικά όργανα ενδέχεται, επίσης, να έχουν προσβληθεί και σε μερικές περιπτώσεις μπορεί να προκληθεί αναιμία, αρθρίτιδα, αιμορραγική διάρροια, σοβαρή νεφρική ανεπάρκεια κ.α..

2. 📌Βιολογικός κύκλος του παρασίτου:

Μόνο οι θηλυκές σκνίπες μεταδίδουν τη νόσο. Όταν η σκνίπα τσιμπήσει έναν φορέα του παρασίτου, το έντομο μολύνεται με το παράσιτο, το οποίο θα ολοκληρώσει το βιολογικό του κύκλο μέσα σε 4 έως 25 ημέρες.Οι σκύλοι είναι ιδιαίτερα ευπαθείς στα τσιμπήματα από τις σκνίπες, τις ώρες που είναι περισσότερο δραστήριες, δηλαδή το ξημέρωμα και το σούρουπο.
 

3. 📌Διάγνωση:

Μετά τη συμπλήρωση του χρόνου επώασης, ο σκύλος μπορεί να καταστεί φορέας ή και να εκδηλώσει συμπτώματα της νόσου, ανάλογα με την κατάσταση του ανοσοποιητικού του. Με προληπτικές αιματολογικές εξετάσεις το φθινόπωρο- χειμώνα μπορούμε να γνωρίζουμε αν ο σκύλος μας είναι φορέας (έχει δηλαδή το παράσιτο αλλά δεν έχει εκδηλώσει συμπτώματα) ώστε να λάβουμε μέτρα για να αποτρέψουμε το να εκδηλώσει συμπτώματα αυτής της πολύ σοβαρής νόσου.

4. 📌Πρόληψη:

Βασίζεται στην τακτική αντιπαρασιτική αγωγή, την αποφυγή έκθεσης του σκύλου μας σε τσιμπήματα σκνίπας (ξημέρωμα και σούρουπο, τους θερμούς μήνες) και στον εμβολιασμό κατά του παρασίτου, μετά από την απαραίτητη αιματολογική εξέταση.